انتظار می کشم

تا سرودی دوباره ، برای پرستوها، در دلم جوانه زند.

انتظار می کشم

تا آسمان بی قرار ، کمی با دلم اُنس بگیرد.

بی حساب نیست این همه بی قراری

انگار در نقطه ای از فضای دلم ، آتشی افتاده است

آتشی که می سوزاند ، اما پایانی ندارد