دنیا دنیا حرف در وجودم می جوشد
با این همه حرفهایم برای خودم است نه برای تو!
و من این را نمی خواهم
من می خواهم برای تو بنویسم
بشکند قلمی که جز تو نویسد
من با تو اُنس گرفته ام پس نمی خواهم جز برای تو نویسم
آه خدای من!
دریای نا آرام وجودم سخت نیازمند توست
من با تمام حقارتم هنوز برای نوشتن ضعیفم
ترسم این است که روزی تو را هم نداشته باشم
خدای من !
اگرچه نوشته های من بظاهر برای توست اما هنوز تو را کم دارد
هنوز در اعماق وجودم جا باز نکرده ای
بگو تا این راه را چگونه بپیمایم؟
آه خدای من!
مگر می شود بی تو زندگی کرد؟
مگر می شود بی تو لحظه ای آرام گرفت؟
سوختن برای تو لذتی دیگر دارد
و
من این لذت را با هیچ چیز عوض نمی کنم
محبوب من!
از تو می خواهم که خود ، قلم را حرکت دهی
و آنچه خود می پسندی بر صفحه ی سفید قلبم بنگاری
من محتاج توأم
بنویس بر صفحه ی قلبم آنچه سعادت من در آن است
بنویس بر صفحه ی قلبم ، شهادت در راه خود را
بنویس که این بنده در مسیر رضایت تو حرکت کند
بنویس که این بنده عاشق من هست و عاشقم می ماند
بنویس که بنده ام ، در عشق من بسوزد
من این نوشتن را دوست دارم
پس بنویس آنچه تو دوست داری
...
